W dniu 04.11.2022 roku odbyło się kolejne posiedzenie Podkomisji stałej do spraw nowelizacji Kodeksu pracy oraz Kodeksu postępowania administracyjnego; prace nad nowelizacją w zakresie pracy zdalnej praktycznie dobiegły końca.

W przyjętym projekcie nie uległy zmianie ogólne przepisy dotyczące zasad ustalania ryczałtu rekompensującego koszty wykonywania pracy zdalnej przez pracownika; nadal to na pracodawcy spoczywać będzie ciężar ustalenia z pracownikiem wysokości tej kwoty, mimo postulatów organizacji pracodawców, aby Rząd określił w przepisach konkretne kwoty (na wzór zasad obowiązujących chociażby przy podróżach służbowych). Intencją wnioskodawców było ustalenie tej kwoty „odgórnie” aby uniknąć ryzyka związanego z kontrolami ze strony US i ZUS kwot ustalanych przez pracodawców, ponieważ kwoty te nie będą stanowić przychodu pracownika w rozumieniu ustawy o PIT. Wadliwe uregulowanie zasad zwrotu tych kwot będzie zatem wiązało się z ryzykiem przekwalifikowania części z nich jako stanowiących podstawę wymiaru podatku oraz wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne.

Pojawiły się natomiast propozycje zmian w zakresie zasad sporządzania oceny ryzyka. Zgodnie z dotychczasowym projektem nowelizacji, dopuszczalne było pewne uproszczenie w zakresie przygotowywania takiej oceny; wg projektowanego przepisu „pracodawca może sporządzić uniwersalną ocenę ryzyka zawodowego dla poszczególnych grup stanowisk pracy zdalnej”. Tymczasem PIP zawnioskował o zmianę tego zapisu w tym kierunku, aby usunąć z niego sformułowanie „uniwersalną” co będzie skutkować koniecznością wykonywania ocen ryzyka osobno dla każdego stanowiska pracy. Przyjęcie takiej wersji skutkować może – w ocenie niektórych komentatorów – koniecznością sprawdzania przez pracodawcę warunków do wykonywania pracy zdalnej w domu każdego pracownika wykonującego taką pracę.