• W wyroku z dnia 08 maja 2019r. TS UE (sprawa nr C-194/18) uznał, że przeniesienie portfela klientów i zmiana podmiotu ich obsługującego też może prowadzić do przejścia pracowników i nie można z góry wykluczyć takiej ewentualności. Przejście choćby części klientów do nabywcy może doprowadzić również do transferu pracowników zajmujących się ich obsługą.

W polskiej praktyce wiele firm, które nabywają portfel klientów i zamierzają ich obsługiwać własnymi pracownikami, w ogóle nie zajmuje się tematem przejęcia pracowników. W świetle omawianego orzeczenia jest to działanie ryzykowne. Powszechnie pokutuje przeświadczenie, że przejście pracowników jest skutkiem tylko przeniesienia składników majątkowych – np. fabryki, części przedsiębiorstwa itp. Coraz więcej biznesów jest oderwanych od materialnych i namacalnych składników przedsiębiorstwa. Trzeba brać to pod uwagę, zwłaszcza w przypadku działalności organizacji typu Centra Usług Wspólnych (CUW, SSC).

• Sąd Najwyższy w składzie siedmiu sędziów w uchwale z dnia 11 grudnia 2019r. (sygn. akt III UZP 7/19) uznał, że organ rentowy może wybrać płatnika składek jako podmiot zobowiązany do zwrotu świadczenia pobranego nienależnie przez świadczeniobiorcę. Zdaniem sądu, w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 300) nie ma żadnej kolejności, według której organ rentowy musi dochodzić zwrotu nienależnie pobranych świadczeń. W szczególności nie jest to uzależnione od tego, czy ZUS uprzednio wyczerpał wszelkie dostępne możliwości wyegzekwowania ich od ubezpieczonego.

W orzecznictwie często dotychczas podnoszono, że płatnik pozostaje poza stosunkiem ubezpieczenia społecznego, który jest podstawą odpowiedzialności za nienależnie pobrane świadczenia. Sąd Najwyższy nie zgodził się z tym poglądem.