• Trybunale Sprawiedliwości UE w Luksemburgu w sprawie C-344/20 orzekł, że regulamin pracy, zakazujący noszenia widocznych symboli religijnych, światopoglądowych lub duchowych, nie jest przejawem dyskryminacji bezpośredniej, jeśli jest stosowany w sposób ogólny i bez rozróżnienia wobec ogółu pracowników.

W rozpatrywanej sprawie, kandydatka do pracy nie została do niej przyjęta ponieważ nie zadeklarowała, że będzie przestrzegać zakazu noszenia nakryć głowy zgodnie z polityka obowiązującą w firmie.

Zgodnie z orzeczeniem trybunału, postanowienie regulaminu pracy, które zakazuje pracownikom wyrażania poprzez wypowiedzi, ubiór lub w inny sposób, swoich przekonań religijnych, światopoglądowych lub politycznych, bez względu na ich charakter, nie stanowi przejawu bezpośredniej dyskryminacji „ze względu na religię lub przekonania” względem pracowników, którzy pragną korzystać z wolności religii i sumienia poprzez widoczne noszenie symbolu lub stroju wynikającego z nakazów religijnych, jeśli to postanowienie jest stosowane w sposób ogólny i bez rozróżnienia, nie wprowadza odmiennego traktowania ze względu na kryterium nierozerwalnie związane z religią lub przekonaniami. Z drugiej strony, wewnętrzna regulacja może być przejawem nierównego traktowania pośrednio opartego na religii lub przekonaniach, jeśli pozornie neutralny obowiązek w rzeczywistości stawia osoby wyznające określoną religię lub mające określone przekonania w niekorzystnej sytuacji.